تاریخ بروز رسانی دسامبر 23, 2020 %%
اعتیاد به غذا خوردن در حیطه بی اشتهایی عصبی (آنورکسیا) و پرخوری عصبی (بولیمیا) می باشد. بسیاری از متخصصان تغذیه معتقدند، که بدن می تواند به برخی از مواد غذایی از نظر شیمیایی وابسته شود. این وابستگی گاه می تواند آنقدر شدید باشد، که آن را در حد وابستگی به الکل و مواد مخدر دانست. در حقیقت مصرف مواد غذایی سبب ترشح برخی از انتقال دهنده های عصبی می گردد. دوپامین یکی از این انتقال دهنده ها است، مسئول ایجاد شادی و لذت در فرد می باشد. این همان هورمونی است که سبب ایجاد انواع اعتیاد می شود. این انتقال دهنده تنها با خوردن غذا در بدن آزاد نمی شوند، بلکه عوامل هیجانی و برانگیخته شدن احساسات، یکی دیگر از عوامل ترشح دوپامین همانند اعتیاد به شیشه می باشد.
اعتیاد به غذا و پرخوری مانند اعتیاد به مواد مخدر است
برخی دیگر از متخصصان تغذیه معتقدند که این مواد غذایی نیستند که اعتیاد آور هستند، بلکه این اعتیاد به غذا است که نوعی رفتار مخرب محسوب می شود. در این حالت فرد به دلیل ناراحتی هایی مانند استرس، اضطراب و… شروع به پرخوری می کند.
انواع اعتیاد به غذا مانند اعتیاد به مواد مخدر
ما دو نوع اعتیاد داریم:
- اعتیاد به مواد و دارو ها
- اعتیاد رفتاری
چاقی در دسته اعتیاد رفتاری قلمداد می شود، که خوردن را به عنوان یک رفتار انجام می دهد.
اعتیاد به خوردن برای همه ی مواد غذایی نیست. برخی دوست دارند که شکر زیاد بخورند و برخی دیگر روغن و چربی را بسیار دوست دارند. علاوه بر این، اعتیاد به مواد غذایی زیر در افرادی که دچار پرخوری هستند، بسیار دیده شده است:
- انواع چیپس و سیب زمینی سرخ کرده
- تمامی تنقلاتی که با شکر همراه هستند مانند شکلات، نقل، آبنبات، بیسکویت ها، انواع کیک ها و شیرینی ها و انواع بستنی
- نان سفید و ماکارونی
این بیماری دارای علائم خاص خود می باشد، که به صورت علائم روحی، اجتماعی و فیزیکی قابل مشاهده است. از جمله این علائم می توان به موارد زیر اشاره کرد:
- داشتن وسوسه زیاد به خوردن غذا
- تلاش زیاد برای به دست آوردن غذا
- تلاش برای رژیم و کم کردن کاهش حجم غذا در دوره های متفاوت و بازگشت به وضعیت قبلی با مقدار خوردن بیشتر
- از دست دادن کنترل در مورد مکان، زمان و مقدار غذا خوردن
- دچار شدن فرد به مشکلات خانوادگی، مالی و اجتماعی در نتیجه اعتیاد به خوردن
- تمایل داشتن به خوردن غذا در زمان هایی که فرد هیجان زده است.
- خوردن غذا تا اندازه ای که فرد احساس درد و ناراحتی در شکم کند.
- استفاده از غذا خوردن به عنوان پوششی انحرافی برای فکر نکردن درباره مسائل دیگر
همچنین علاوه بر علائم گفته شده، برخی عوارض چاقی عبارتند از:
- گرفتن رژیم های سخت
- انجام ورزش های افراطی
- استفراغ خود خواسته
Food addiction is like drug addiction
درمان اعتیاد به غذا خوردن
جهت درمان اعتیاد به پرخوری، باید یک فرد را از جنبه های گوناگون روحی، هیجانی، جسمانی و اجتماعی مورد بررسی قرار داد. در کنار پرداختن به این مشکلات، درمانگر از رژیم غذایی سالم نیز برای فرد استفاده می کند. هدف از درمان آن است، که باید رفتار های سالم را جایگزین خوردن کرد و مشکلات هیجانی مانند اضطراب و افسردگی را نیز حل و فصل نماید. از جمله این درمان ها می توان به موارد زیر اشاره کرد:
روان درمانی رفتاری
در این نوع درمان، رمانگر الگو های تفکر را در فرد تغییر داده و به ایجاد مکانیسم های مقابله ای برای فرد، در برابر اعتیاد می پردازد. این درمان می تواند به صورت فردی و یا گروهی صورت گیرد. در درمان گروهی افراد با مشکلات مشابه در کنار یکدیگر قرار می گیرند و با بیان تجربیات خود به یکدیگر در تسریع درمان کمک می کنند.
درمان دارویی
درمان دارویی در واکنش به بیماری های دیگری مانند افسردگی و اضطراب انجام می شود. اگر افسردگی و اضطراب بیش از حد باشند، باید برای درمان آن از دارو های ضد افسردگی و آرام بخش استفاده کرد. با درمان این بیماری ها، سایر اختلالات نیز کاهش خواهند یافت.
درمان های راه حل مدار
در این درمان ها، درمانگر تلاش می کند که مشکلات زندگی فرد را شناسایی کند. در این حالت می تواند بابت رفع این مشکلات راه حل های مناسبی به فرد ارائه دهد. این نوع درمان سبب کاهش زندگی فردی شده و علائم و شدت اعتیاد به پرخوری را کاهش می دهد.
تغییر سبک زندگی
تغییر در سبک زندگی می تواند در کنار درمان های روانشناسی و روانپزشکی، به بهبود بیماری پرخوری کمک کند. از جمله این رفتار ها می توان به موارد زیر اشاره کرد:
- پرهیز از غذا های فرآوری شده
- پرهیز از مصرف کافئین
- داشتن سه وعده غذایی مناسب
- برخورداری از خواب کافی
- داشتن برنامه ورزشی منظم
- نوشیدن مقدار کافی آب
- کاهش استرس های زندگی
از آنجایی که بیماری پرخوری در دسته بیماری های افسردگی قرار می گیرد، می توان از دارو های ضد افسردگی مانند فلوکستین و دارو های آرام بخش نظیر کلردیازپوکساید برای درمان آن استفاده می شود.
اعتیاد به غذا نیز همانند اعتیاد به مواد مخدر سیستم مغزی را درگیر می کند. برای همین ترک این اعتیاد نیز با دشواری هایی رو به رو است. تنها تفاوت آن با مواد مخدر این است که مصرف مواد خود باعث تشدید حالت فرد می شود و آثار مخربی بر مغز و بدن دارد، که درمان آن را نسبت به چاقی، سخت تر می کند.
پایان پیام.
نیلوفر ساکی
